Irenie Cossey creëert een huiselijke sfeer door herinneringen te verzamelen.
Een huis
vol herinneringen
Irenie, oorspronkelijk afkomstig uit Dublin, heeft haar creatieve studio gevestigd in Londen, waar ze samen met haar gezin woont. Haar huis kenmerkt zich door een opvallende mix van Eames-klassiekers, eigentijdse designobjecten en kunstwerken.
“Design is altijd een integraal onderdeel geweest van mijn leven. Als kind was ik voortdurend aan het tekenen en dingen aan het maken in mijn slaapkamer. Ik denk dat ik van nature een analoge benadering heb. Als binnenhuisarchitect moet ik de essentie van dingen begrijpen. Toen we hier veertien jaar geleden kwamen wonen, wilde ik mijn eigen stempel op het huis drukken.
Bij het inrichten van ruimtes draait alles voor mij om verbindingen en gelaagdheid. Mijn huis, zoals elk ander huis, ondergaat voortdurend veranderingen. Zelf veranderen we, onze kinderen groeien op, ruimtes transformeren, en we moeten ons daaraan aanpassen. Overal is er wel een lopend project. Mijn huis fungeert als een platform om ideeën uit te proberen. Misschien zie ik ergens een kleur die me opvalt, die ik dan onthoud en probeer toe te passen op stoffen, verven, monsters, tegels, of in een nieuw project.
Het is vergelijkbaar met het samenstellen van een fruitsalade, waarin je bitter en zoet combineert. Wat ik nastreef, zijn ongebruikelijke accenten. Er bestaat altijd een constante: een samensmelting van oud en nieuw, gevonden items en nieuw leven ingeblazen elementen. Of het nu gaat om het herhaaldelijk bekleden van iets gedurende zijn levensduur of het combineren met nieuwe stukken, er ontstaat een harmonieus geheel.”
“Alles in ons huis draagt een verhaal met zich mee. Ongeveer een jaar geleden slaagden we erin om een originele multiplex Leg Splint van Eames te bemachtigen, een item waar we al jaren naar op zoek waren. Nu siert het onze eetkamer. Mensen vragen vaak wat het is, en dan delen we het verhaal erachter en hoe het zijn plek in ons huis heeft gevonden. Denk bijvoorbeeld aan de Ierse harp van mijn moeder, waarop ze al speelde toen ze nog een kind was. Ik heb hem uit Ierland meegenomen. Hoewel niemand in huis erop kan spelen, koester ik gewoon de vele herinneringen die het met zich meebrengt.”